δευτερότριτος

-η, -ο (Μ δευτερότριτος, -ον)

νεοελλ.

όποιος είναι δεύτερης και τρίτης ποιότητας («δευτερότριτο αλεύρι»)

μσν.

(αντων.) όποιος είναι τού τρίτου προσώπου σε σχέση προς το δεύτερο, όπως π.χ. η αντων. αυτός (η οποία δηλώνει το τρίτο πρόσωπο σε σχέση με το δεύτερο πρόσωπο).